Manipur to stan północno-wschodnich Indii znany także jako: „Klejnot Indii”. Od pierwszego momentu jestem zafascynowany miejscem, mieszanką kultur Indii oraz południowo-wschodniej Azji, do której region ten jest swoistą bramą (przez stan przebiega AH1 – Asian Highway 1). W foto-projektach na tym blogu będziemy chcieli przybliżyć Wam miejsca, społeczności i inne ciekawostki, w szczególności z tego regionu. Odkrywajcie z nami ten wciąż zapomniany zakątek Świata.
Jedną z grup etnicznych stanu Manipur są Kuki
Z tej właśnie społeczności wywodzi się moja żona – Cheng. Kuki to tybetańsko-burmańska ludność ze wzgórz zamieszkująca północno-wschodnie Indie (w szczególności Manipur i Mizoram), a także niektóre części Mjanmy (Birmy) oraz Bangladeszu. Dominującą część grupy stanowią Chrześcijanie Protestanci (przeważają Baptyści), choć spotkać też można wyznawców Judaizmu.
Pomysł i przygotowania
Zainspirowani uśmiechami i wielkimi chęciami do pozowania przed obiektywem pośród najmłodszych członków rodziny, postanowiliśmy przekuć tą energię dzieciaków na projekt fotograficzny. Jako temat przewodni: tradycyjne stroje etniczne Kuki. Na zdjęcia wybraliśmy trzy różne lokalizacje w okolicy naszej miejscowości. Około tygodnia zajęło nam zapewnienie niezbędnych rekwizytów. Niektóre nie są już często spotykane, ale każdy z pośród rodziny i przyjaciół miał jakiś z brakujących elementów. Sesję przeprowadziliśmy w trzy różne weekendy w czasie wolnym, a całkowity czas od pomysłu do finalizacji wyniósł niecały miesiąc.
Kilka słów o detalach technicznych
Fotografie zostały wykonane aparatem bezlusterkowym Sony A6300 ze stałoogniskowym obiektywem Sony 35 mm f/1.8 (SEL35F18). Pracowaliśmy wyłącznie z naturalnym oświetleniem, w niektórych przypadkach wspomagając się dodatkowo srebrną blendą fotograficzną. Podstawowa korekcja kolorystyczna plików RAW przy użyciu oprogramowania Capture One 10.
Wraz ze zdjęciami przygotowaliśmy także opisy poszczególnych części ubioru i dodatków. Poznacie również ich oryginalne nazwy w języku Thadou-Kuki.
Zaczynamy!
Tuhpah
Charakterystyczną ozdobą włosów u kobiet i mężczyzn są pióra zwane tuhpah, to właśnie z tego powodu odwołanie w tytule artykułu do Indian Ameryki. Ten element stroju używany był w przeszłości (w czasach przed Chrześcijaństwem) podczas ceremonii i rytuałów. Tradycyjnie pióra te pochodzą od dzioborożca (vakol) lub drugiego gatunku, którego nazwę znamy jedynie w języku Thadou-Kuki: vameisao. Oryginalne ozdobne pióra są obecnie trudno dostępne – w dużej mierze i na szczęście wynika to z ochrony tych gatunków. W naszej sesji zaimprowizowaliśmy ten rekwizyt z o wiele łatwiej dostępnych piór indyka.
Khichong, Khivomvui lub Khimulop
To naszyjniki z koralikami w kolorze czerwonym i niebieskim. Jest to najbardziej wartościowy element stroju, ale również coraz rzadziej spotykany gdyż nie produkuje się nowych. Próbowaliśmy dowiedzieć się więcej u starszego pokolenia na ten temat, ale niestety nie udało się nam dotrzeć do pewnych informacji odnośnie materiału i metody ich wykonania. Naszyjniki są przekazywane z pokolenia na pokolenie.
Samkop
Oryginalnie jest to warkocz na około głowy, w naszym przypadku włosy dziewczynek nie były wystarczająco długie dlatego warkocze zostały uplecione z czarnych nici.
Ubiór
Na strój składa się głównie kilka rodzajów szali. W zależności od stopnia skomplikowania wzorów oraz wielkości, produkcja jednej sztuki zajmuje od kilku dni do tygodni. Na fotografiach możecie zobaczyć takie szale jak:
- Saipikhup – grubsze i większe szale, służące jako koce i okrycia wierzchnie zwłaszcza zimą. W dzisiejszych czasach to przede wszystkim jeden z uniwersalnych podarunków wśród społeczności Kuki.
- Khamtang – noszony przez kobiety jak suknia, często w połączeniu z białym mniejszym szalem pon mong vom.
- Pon mong vom – biały kobiecy szal związany pod ramionami.
- Thangnang – czarny szal na ramieniu.
- Kaichong – męski szal, który po założeniu tworzy spodnie.
- Lu kop lub Del kop – ma wiele przydatnych zastosowań – jako nakrycie głowy chroniąc przed gorącem, jako podręczna torba, kiedy potrzeba przynieść coś z lasu, flaga sygnalizacyjna w sytuacjach awaryjnych, itp.
Dodatkowo na kilku zdjęciach zobaczycie Aapu w kamizelce w tradycyjne wzory Kuki.
Jako rekwizyty wykorzystaliśmy także instrumenty:
- Khong – skórzany dwustronny bębenek.
- Dah – wykonany z mosiądzu gong.
- Gosem – instrument dęty wykonany z bambusa oraz wysuszonego owocu tykwy.
Elementy biżuterii widoczne na fotografiach to:
- Chao – spiralne bransolety na przedramiona.
- Hah – ołowiane obręcze zakładane powyżej łokci.
- Bilkam – srebrne kolczyki.
Dodatkowo jako rekwizyt wykorzystaliśmy popularny w Azji kosz upleciony z bambusa. W lokalnym języku nazywany longkai. Kosz noszony jest na plecach z opaską założoną na czoło. Z tego powodu mogłoby się wydawać, że cały ciężar spoczywa na głowie, ale wbrew pozorom jest on wygodnie rozłożony na plecach.
Jeżeli macie jakieś dodatkowe pytania lub uwagi podzielcie się nimi w komentarzach poniżej.
Dziękujemy za uwagę 🙂
